AΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ

   Στη ζωή δεν μας δίνονται όλα απλόχερα , για πολλά πρέπει να πολεμήσεις και όχι απλά να πολεμήσεις αλλά να σκοτωθείς κιόλας μπας και καταφέρεις κάτι.Πολλές φορές δεν φτάνει να δώσεις και την ψυχή σου αλλα και τον τραπεζικο σου λογαριασμο για να παρεις μια ριμαδοσύνταξη , ένα δάνειο ένα σπίτι εκτος αθηνων για να μην σε σκοτωσουν κρατωντας μια καμερα στο χερι ή απλα αυτά που σου αξίζουν  ή αυτα που έχεις δώσει για να ζήσεις. Και το αποτέλεσμα?? Μοναξιά.
   Μοναξια σε όλους τους τομείς της ζωης.Ανθρωποι μόνοι τρέχουν , ανθρωποι ψάχνουν τη θεση τους στην κοινωνια , ανθρωποι προσπαθουν καθημερινα για το αυτονοητο.ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ.
   Θέλω να πω πολλα αλλα οι σκέψεις μου σκορπιες.
   Μόλις τις βάλω σε μια σειρα,μόλις καταφέρω να ανασυγκροτησω τις σκεψεις μου και τις φιλτραρω απο το μίσος θα γραψω..θα γραψω γιατι θέλω να το βγαλω απο μεσα μου...
Επι της ευκαιριας σας αφιερωνω το αγαπημενο μου τραγούδι.


Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι

Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...

Βίκυ Μοσχολιού
μουσική του Γιάννη Σπανού και στίχοι Γιάννη Καλαμίτση