Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Έγινα ΓΙΑΓΙΑ

  17 Μαρτίου..Είχαμε πάει με την κόρη μου και τον γαμπρό μου στην γυναικολόγο για την καθιερωμένη εξέταση οταν πια πλησιαζει η μέρα τοκετου αφου είχε μπει μια βδομαδα στον 9ο .Εμείς  απ'έξω μια χαρά...τρία πουλάκια !!! Νομίζαμε πως θα βγει και θα πάμε σπίτι μας, μάλιστα είχαμε κανονίσει να πάμε και σούπερ μάρκετ
   .Ξαφνικά βγαίνει και λέει...." ΕΤΟΙΜΑΣΤΗΤΕ,ΓΕΝΝΑΜΕ"....μας κόπηκε η χαζομάρα κατευθείαν! Παρασκευή πρωί -πρωι ετοιμοι για το μαιευτήριο (βασικά για μια εξέταση , δεν πιστευαμε πως θα γεννησει).
   Η κόρη μου βάφτηκε για να μην μου χαλάσει το χατίρι και γρήγορα γρήγορα στο Λητώ.Αφού τελικά εξετάστηκε διαπιστώθηκε πως ήταν ετοιμη για γέννα!!Αφού δώσαμε αυτά τα απαραίτητα φιλιά τα στενάχωρα του αποχαιρετησμού άρχισε ο πόλεμος με το ρολόι και τα ραντεβού μου  με την τουαλέτα.....Ευτυχώς ο γαμπρός μου ήταν μέσα κι έτσι συχνά πυκνά κάτι μαθαίναμε.Είχαμε πάει μαζί με τους γονείς του γαμπρού μου και είχαμε εφοδιαστεί όλα τα απαραίτητα..λουλούδια...μπαλόνια...γλυκά και περιμέναμε...
   Η ανακοίνωση του ονόματος μας με βρήκε ευτυχώς τη στιγμή που έβγαινα απο την τουαλέτα.."ΠΡΟΛΑΒΑ-ΠΡΟΛΑΒΑ".
   Μπήκαμε στην αίθουσα και μια νοσοκόμα μας έφερε μέσα σε ένα διάφανο κουνάκι το μωρό μας.Επιτέλους σε έβλεπα, τους είχα αφήσει όλους πίσω , ήθελα να είμαι πρώτη, ήθελα να ρουφήξω κάθε δευτερόλεπτο των πρώτων σου στιγμών.Είδα τα ματάκια σου ορθάνοιχτα να με κοιτάνε με απορία και το πρώτο που σκέφτηκα το είπα " Εσυ ησουνα;;;;"
   Εσύ ήσουν ζωή μου, ψυχή μου , κοριτσάκι μου, καρδούλα μου όλους αυτούς τους μήνες που τριγύρναγες στην κοιλίτσα της μαμάς σου και στα όνειρα μου χωρίς πρόσωπο, τώρα ήσουν μπροστά μου με μορφή ...Και τι μορφή...ένας σωστός άγγελος!!!
   Σε ευχαριστώ Θεέ  μου που έζησα για να νοιώσω και να δω αυτή την στιγμή.
Έτσι μικρό μου αγγελούδι ξεκίνησε η δεύτερη καριέρα μου πλέον ως ΓΙΑΓΙΑ  ( γιατί η πρώτη ως μαμά συνεχίζεται ) και κάθε στιγμή που σε έχω αγκαλιά η καρδιά μου πλημμυρίζει απο ευτυχία και αγαλίαση.Κάθε στιγμή που βλέπω το προσωπάκι σου ξεχνάω ότι στεναχώρια και να έχω στο μυαλό μου.Είσαι το σύμπαν μου..Γινομαι κι εγώ ένα μικρό παιδί μαζί σου .Ξεζουμίζω το μυαλό μου να θυμηθεί όλα τα παιδικά τραγούδια που ξέρω , όλα τα παιχνίδια για να στα μάθω όλα και άλλα τα σκαρφίζομαι για να σε κάνω να γελάς, γιατί θέλω μόμνο να σε βλέπω να γελάς.
   Απο τότε έχουν περάσει 11 μήνες, έντεκα μαγικοί μήνες, κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα.Είναι μια μέρα γεμάτη νέα πραγματα.Κάθε στιγμή κοντά σου βιώνω και κάτι ξεχωριστό ,λες και δεν έκανα παιδιά  λες και τα δικά μου παιδιά  δεν έκανας τα ίδια πραγματα.Εσύ είσαι ξεχωριστή , είσαι το εγγόνι της κουκούβαγιας , είσαι το πιο όμορφο το πιο έξυπνο και το πιο χαρισματικό...( ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ ΓΙΑΓΙΑ).Είμαι σίγουρη ότι όλες οι γιαγιάδες έτσι βλέπουν τα εγγόνια τους.Τώρα τις καταλαβαίνω.Όταν κάποιες φίλες μου μου μίλαγαν για τα εγγονάκια τους ξετρελλαμένες τισ κοίταγα παράξενα και έλεγα " χαζογιαγια " τώρα όμως είμαι εγώ η ΧΑΖΟΓΙΑΓΙΑ...!!!
   Το πρώτο σου χαμόγελο , η πρώτη σου λεξούλα , η πρώτη γκριμάτσα , το πρώτο σου κούνημα προάγγελος χορού, τα πρώτα σου "σουσουνακια" όλα φαντάζουν τεράστια στο μυαλο μου.
  Δεν διαφέρω απ'τις άλλες γιαγιάδες ,  σίγουρα έχω και γω τα βιώματά μου και τις προκαταλήψεις μου και πιστεύω πως σαν γιαγιά κάνω πολλα λάθη γιατί σε αγαπώ τόσο πολύ που δεν θέλω ούτε στιγμή να σε δω στεναχωρημένη.Παλεύω μέσα μου με τις σκέψεις " .. αυτο είναι σωστό;;;" , όχι "...αυτόδεν είναι σωστό".Δεν ξέρω αν σε κακομαθαίνω ή αν σε "ΓΙΑΓΙΟΜΑΘΑΙΝΩ" όπως λέει και η μαμά σου ένα μόνο ξέρω πως ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ......
   19 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010 λοιπόν ...και για κάθε χρόνο........ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!
         with love Μαρίνα






















Μια αφιέρωση για ΌΛΕΣ τις γιαγιάδες...!! και κάτι πιο μοντέρνο,ε?

Στίχοι: Active Member
Μουσική: Active Member
Πρώτη εκτέλεση: Active Member



Ένα παράπονο από μένα έχω τόσο καιρό,
σε κάποιον που έπρεπε να πω ευχαριστώ,
δε το είπα ποτέ από εγωισμό,
μα τώρα θέλω να κάνω αυτό που νιώθω σωστό.

Νομίζω, ήρθε ο καιρός σε εκείνη να πω
ένα μεγάλο ευχαριστώ και ότι την αγαπώ,
για όλα όσα έχει κάνει εκείνη για μένα,
και της υπόσχομαι να μη πάνε χαμένα.
Έκανε θυσίες για μένα πολλές,
καταστάσεις έχει ζήσει με μένα τρελές.

Από μικρό παιδί την είχα στο πλευρό μου
να ανέχεται ό,τι πέρναγε από το μυαλό μου.
Σε ένα δωμάτιο δίπλα στο δικό της,
το κάθε όνειρό μου ήτανε κι όνειρό της.
Για μένα τυραννούσε το μυαλό της,
μου έδινε το κάθετί δικό της.

Γέλαγε μαζί μου, όταν γελούσα,
έκλαιγε όταν άσχημα της μιλούσα.
Έφευγε όταν γκόμενα της κουβαλούσα,
δίπλα μου πάντα κι όταν πονούσα.

Κι έτσι κυλούσαν για μένα τα χρόνια,
ζωντανές αναμνήσεις από κάθε χειμώνα.
Οι ζωγραφιές στο δωμάτιο να μου θυμίζουν,
πως τα ωραία χρόνια πίσω δε γυρίζουν.

Τώρα σε άλλο δρόμο βάζω πάλι τη ζωή μου
και για πρώτη φορά δε θα είσαι μαζί μου.
Θα μου λείψουν η γκρίνια κι οι φωνές σου,
θα μου λείψουν τα χαμόγελα κι οι χαρές σου,

θα μου λείψει να ξυπνάω και να είμαι κοντά σου,
να τρομάζω όταν βλέπω φιλέ στα μαλλιά σου,
με τις γκόμενες που έφερνα γκάφες να κάνεις,
να μου λες: «κερατά, εσύ θα με πεθάνεις»,

να φωνάζεις, όταν φίλους κουβαλούσα,
μα να σου περνάνε όλα όταν σε φιλούσα.
«Τέτοια ξέρεις» να μου λες και εσύ γελούσες,
όταν φώναζα στα μάτια με κοιτούσες.

Το τραγούδι αυτό είναι για σένα, γιαγιά μου,
για σένα που είχα δίπλα στα όνειρα μου.
Το τραγούδι αυτό για σένα θα το πω
και θα φωνάξω ότι σ' αγαπώ.

Σε θυμάμαι να μου λες για τα μαλλιά μου,
να με ξυπνάς πρωί να πάω στη δουλειά μου,
τη νύχτα να έρχεσαι να με σκεπάζεις,
κι όταν αρρωστούσα ξύπνια να τη βγάζεις.

Σε θυμάμαι να στερείσαι για να έχω εγώ,
σε θυμάμαι να μου λες: «εγώ είμαι εδώ».
Εσύ ήσουνα πατέρας, μάνα κι αδερφός.
Τα χρόνια που πέρασα με σένα μαζί
μου σημαδέψαν όλη τη ζωή.

Δε θα ξεχάσω ποτέ τα παλιά.
Να σ' έχει ο θεός πάντα καλά.

Ένα αγαπημένο βιβλίο συνταγών..

Σύντομη περιγραφή [...] Οι συνταγές αυτές είναι προϊόν πείρας τριάντα και πλέον χρόνων. "Εν λοπάσι και χύτραις πέπνιγμαι", για να θυμηθώ τον Αριστοφάνη. Είναι συνταγές δοκιμασμένες στην πράξι, στο τηγάνι και στην κατσαρόλα. Δεν είναι του γραφείου. Απουσιάζουν όμως οι κρεατοσυνταγές γιατί τα μοναστήρια δεν κρεωφαγούν, οπότε αγνοούμε και τους τρόπους μαγειρεύματος. Και μια γενική συνταγή: Ο οδηγός μαγειρικής δεν κάνει τον μάγειρο, ως ουδέ μία γραμμή τον γεωμέτρην ή εις πλους τον θαλάττιον (τον θαλασσόλυκο) για να θυμηθούμε τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Η μαγειρική είναι παράδοσις και ταπείνωσις. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

'Ολα ξεκίνησαν...

...ένα καυτό μεσημέρι του Ιουλίου.
 Εγώ ήμουν διακοπές στην Φολέγανδρο και η κόρη μου είχε μείνει να κρατήσει το μαγαζί.Θα ερχόταν τον Αύγουστο μαζί με τον άντρα της για τις καθιερωμένες μας διακοπές στο " μαγικό νησί ".
  Κάθε μέρα με έπαιρνε τηλέφωνο καμιά 20αριά φορές γιατί δεν μππορούμε ούτε στιγμή η μια απο την άλλη.Εκείνη λοιπόν την ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΜΕΡΑ αφού τα είχαμε πει όλα τα νέα , η κόρη άρχισε να κομπιάζει... 
 - μαμά , θέλω να σου πω κάτι γιατί δεν μπορώ να το κρατήσω και να μην στο πω...
- μαμά είμαι ΈΓΚΥΟΣ ! ! !
Χριστούλη μου τι ήταν αυτό; ( Βέβαια η κόρη μου ήταν παντρεμένη αρκετούς μήνες και όλο αυτό τον καιρό την άκουγα συχνά πυκνά να λέει "ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ;" , αλλά όλα αυτά ανακατεύονταν στο μυαλό μου σαν πολύ μακρινά. Ε, κάποτε θα έμενε έγκυος η κόρη μου και θα έκανα εγγονάκι..αλλά κάποτε..)
  Τώρα όμως ήταν γεγονός , η κορούλα μου , το μωρό μου , το κοριτσάκι μου θα έκανε μωρο.Σκεφτόμουν "...αφού εμένα η κόρη μου ακόμα είναι μικρή.."(27 χρονών μικρή δεν το λες)
Αφού πλάνταξα λοιπόν στο κλάμα απο τη χαρά μου βέβαια περίμενα μέρα με τη μέρα , ώρα με την ώρα να έρθει το παιδάκι μου.
  Αυτή τη φορά δεν περίμενα δύο αλλα τρεις...
Όταν ήρθαν επιτέλους στο νησί  η κόρη μου έβγαλε να μου δείξει το υπερηχογράφημα .
 -Μαμά , να το μωρό μας ! Αυτό εδώ είναι !
Κοίταξα και γω και τι να δω ; ΜΙΑ ΩΡΑΙΌΤΑΤΗ ΜΑΥΡΟΥΛΗ ΚΟΥΚΙΔΑ...Είναι δυνατόν αυτή η κουκίδα που έμοιζε με φασόλι μαυτομάτικο να ήταν το εγγονάκι μου; Εγώ αυτά τα πράγματα δεν τα ήξερα , ούτε υπερηχογραφήματα κάναμε , ούτε ξέραμε τίποτα.Περιμέναμε πως και πως να γεννήσουμε για να δούμε τι φύλο ήταν το παιδί που είχαμε στην κοιλιά μας.
  Όσο πέραγε ο καιρός η κουκίδα μεγάάάάάλωνε ..και σιγά σιγά απέκτησε και ποδαράκια και χεράκια και κουνιότανε κιόλας.Εγώ σε κάθε εξέταση μέσα(!!!) να φοράω τα γυαλιά μου και να κοιτάω καλά καλά σα χαμένη την οθόνη του υπολογιστή μην τυχόν και μου ξεφύγει καμιά κίνηση.Έβλεπα την κοιλία της κόρης μου να μεγαλώνει και προσπαθούσα να φανταστώ πώς θα ήταν αυτό το πλασματάκι.Είχα φοβερή αγωνία για ΟΛΑ. Φοβόμουν για την κόρη μου , φοβόμουν για το μωρό.
  Αλλά ευτυχώς ο καλός Θεούλης μας βοήθησε(και πάντα να βοηθάει όλες τις εγκυούλες να μην παθαινουν τίποτα κακό) και τίποτα κακό δεν συνέβει μέχρι να έρθει η πολυπόθητη μέρα ΤΟΚΕΤΟΥ... η οποία είναι μια άλλη εμπειρία της ζωής μου...και θα σας την διηγηθώ σύντομα!!

                                                                                                                           with love Μαρίνα












Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Καινούριες δημιουργίες..φρεσκότατες!!

 ΜΑΓΙΑ Η ΜΕΛΙΣΣΑ ..
ΚΑΙ ΛΑΡΙ ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ..

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

Όταν η γιαγιά κάνει baby-sitting!

Από την Μαρία Βόλλη 03 Σεπτεμβρίου 2009
Συνοδευτική φωτογραφία του άρθρού Όταν η γιαγιά κάνει baby-sitting!
Συχνά αναλαμβάνει τα παιδιά τις ώρες που εμείς εργαζόμαστε. Ανάμεσα σε μας, τις μαμάδες μας και τα εγγόνια τους δημιουργούνται σχέσεις μεγάλης αγάπης, αλλά και γκρίνιας. Ας μάθουμε, λοιπόν, πως να οργανώσουμε μια πιο αρμονική συνύπαρξη για να είμαστε όλοι ικανοποιημένοι.
Αν είστε νεαρή, εργαζόμενη μητέρα και η μητέρα σας (ή η πεθερά σας) μπορεί να σας κρατήσει το παιδί είστε τυχερή! Γιατί κακά τα ψέματα, όσο και αν πολλές φορές οι γιαγιάδες ξεπερνούν τη γραμμή και “κακομαθαίνουν” τα εγγόνια τους, δεν παύουν να προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια, συμπαράσταση και συναισθηματική κάλυψη τόσο σε μας όσο και στο παιδί.
Βέβαια, το παιδί σε αυτή την κρίσιμη για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του ηλικία, πρέπει να ακολουθήσει κάποιους κανόνες, πράγμα δύσκολο όταν περνάει πολλές ώρες με τη γιαγιά που θέλει να του κάνει όλα τα “χατίρια”. Μην καταθέτετε όμως τα όπλα! Συζητήστε μαζί της με αποφασιστικό τρόπο και υποστηρίξτε τις επιλογές σας για την ανατροφή του παιδιού σας. Όμως μην ξεχνάτε ποτέ, ότι αυτό που κατά κύριο λόγο χαρακτηρίζει τη σχέση του παιδιού με τη γιαγιά και τον παππού, είναι η άδολη και απεριόριστη αγάπη. Για αυτό, ας δείξετε λίγη επιείκεια, όταν η γιαγιά “ξεφύγει” από τη γραμμή διαπαιδαγώγησης του παιδιού.
Να συμβουλεύεστε πάντα τους ειδικούς για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει η μητέρα σας, αλλά μην ξεχνάτε ποτέ, ότι όσα λάθη και αν γίνουν από όλες τις πλευρές, αυτά συνήθως γίνονται εξαιτίας της μεγάλης αγάπης και προστασίας.

Τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει η γιαγιά:

  • Πρέπει να καταλάβετε ότι το παιδί δεν είναι δικό σας παιδί, αλλά εγγόνι σας, και ότι τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην ανατροφή του τον έχουν οι γονείς του.
  • Πρέπει η συμπεριφορά σας να έχει μια σταθερότητα. Μην υπαναχωρείτε αν δείτε το παιδί στεναχωρημένο. Όταν θα λέτε “όχι” ή “ναι”, πρέπει να το τηρείτε!
  • Δεν πρέπει να λέτε πάντα “ναι” για να σας αγαπά το παιδί. Θα κάνετε μεγαλύτερο καλό στο εγγόνι σας, όταν δε θα του κάνετε όλα τα χατίρια.
  • Δεν πρέπει να δίνετε “συμβουλές” στους νέους γονείς με πιεστικό και απόλυτο τρόπο, γιατί το μόνο που θα κερδίσετε είναι μια εξίσου απόλυτη άρνηση! Φροντίστε να βρείτε τη χρυσή τομή.
  • Δεν πρέπει να παρεμβαίνετε υπέρ του “αδυνάτου”! Μην ανακατεύεστε στις υποδείξεις των γονιών, ειδικά παρουσία του παιδιού.
  • Δεν πρέπει να υποχωρείτε σε κάθε επιθυμία του παιδιού, αλλά μόνο σε ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό. Συζητείστε με τους γονείς του παιδιού και επιλέξτε ποια αιτήματά του πρέπει να ικανοποιηθούν και ποια όχι.
  • Δεν πρέπει να κάνετε συνεχώς δώρα στα παιδιά, γιατί στο τέλος θα τα κακομάθετε.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ ΜΕΛΛΟΥΣΕΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ

"Εγώ και εσύ μαζί!"

Ένα σημειωματάριο αναμνήσεων με δυνατότητα πολλαπλών αναγνώσεων. Μια σειρά ιστοριών για γιαγιάδες και εγγονάκια!





undefinedΣημείωμα της συγγραφέως
"Είχα την τύχη να γνωρίσω και τις δύο γιαγιάδες μου, καθώς και μια προγιαγιά. Η μια γιαγιά μου ζει και βασιλεύει αλλά δεν με θυμάται. Χαίρεται όταν με βλέπει και με ρωτάει τι κάνω και πώς με λένε. Εμένα μου φαίνεται η ίδια, σαν να μη μεγάλωσε καθόλου. Θα είναι πάντα Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ, και μου αρέσει να είμαι μαζί της. Χαίρομαι που γνώρισε τα δισέγγονά της όταν ακόμα με θυμόταν. Κάποια στιγμή θα φύγει, και η κόρη μου θα με ρωτήσει αν λυπάμει που δεν θα ξαναδώ τη γιαγιά μου, κι εγώ θα της πω, όχι μικρή μου, γιατί θα τη θυμάμαι πάντα. Όταν θα γίνω γιαγιά, κι εγώ θα κάνω με τα εγγόνια μου τα κόλπα που μόνο οι γιαγιάδες ξέρουν να κάνουν. Τώρα που είμαι γιαγιά, η δική μου μαμά δεν είναι πια μαμά μου αλλά η γιαγιά των παιδιών μου, και θέλω πάρα πολύ να είναι πάντα γι΄αυτά Η ΓΙΑΓΙΑ ΤΟΥΣ".

Ποιά είναι η συγγραφέας
Η Χαρά Μαραντίδου από τότε που έγινε μαμά κατάλαβε πόσο πολύτιμες είναι οι γιαγιάδες, επίσης κατάλαβε ότι ο κόσμος των μεγάλων γίνεται πολύ πιο ωραίος όταν ανακατεύεται και με τον κόσμο των παιδιών κι ενώ έχει σπουδάσει στην Αρχιτεκτονική Σχολή της Αθήνας και μετά στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών αποφάσισε να κάνει αυτό που της άρεσε από μιρκή: να λέει ιστορίες να τις ζωγραφίζει και να τις κάνει βιβλία. Το βιβλίο «Εγώ και εσύ μαζί, τη τέχνη του να είσαι γιαγιά» είναι το νούμερο ένα.

Οδηγίες χρήσης του βιβλίου
Αυτό το βιβλίο είναι ένα σημειωματάριο αναμνήσεων που υπάρχουν ή που περιμένουν να φτιαχτούν. Δεν διαβάζεται μόνο με ένα τρόπο αλλά με πολλούς. Κάθε ιστορία είναι μια αφετηρία για τις δικές σας ιστορίες και τις δικές σας ιδέες για να φτιάξετε όμορφες αναμνήσεις με τα εγγόνια σας.
Από τις εκδόσεις Πάπυρος

ΌΝΕΙΡΟ

Ναί , είμαι γιαγιά και μ'αρέσει...Και ξέρετε γιατί μ'αρέσει;; Γιατί είναι το ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ συναίσθημα που θα μπορούσα να νιώσω σε αυτή την περίοδο της ζωής μου.Είναι "φουλ τάιμ τζομπ" αλλά τόσο ξεκούραστα..τόσο ανετα , τόσο συναρπαστικά...!! Σαν να ξαναγεννήθηκα μαζί με την εγγονή μου..και το είχα τόσο ανάγκη, πόσο πολύ το λαχταρούσα..!! Σιγά σιγά θα σας διηγηθώ την όμορφη ιστορία της εμπειρίας μου ως ΓΙΑΓΙΑ...!! Θα προσπαθήσω τουλάχιστον να μοιραστώ μαζι σας οσα μπορώ για αυτο  ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΖΩ...



ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ...ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

 Ο ΣΚΟΥΦΟΒΑΤΡΑΧΑΚΗΣ..
ΚΑΙ Η ΣΚΟΥΦΟΠΑΣΧΑΛΙΤΣΑ..

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

ΚΕΝΤΗΤΑ ΚΟΥΒΕΡΤΑΚΙΑ
















Οι δημιουργίες μου...









Και πλέκω..

Πλέκω ,πλέκω και τελειωμό δεν έχω...Πόσο με ευχαριστεί να δημιουργώ όλο και κατι καινούριο!Ανυπομονώ να το τελειώσω για να το δοκιμάσω στο μοντέλο μου , την εγγονούλα μου , το  Μαρινάκι μου.Σχεδόν παίρνω φωτιά σαν πιάνω το καινούριο κουβάρι μαλλι,το στριφογυρίζω σαν μικρό παιδί και σκέφτομαι τι να το κάνω?? Σκουφάκι, κασκόλ, μπλουζάκι, γιλεκάκι...τι?Κοιτάω και το Μαρινάκι μου και με ένα πονηρό χαμόγελο ξεκινάω το καινούριο και πολύχρωμο σκουφάκι μου...τι περίεργο??? Χαχαχα...σκουφάκια μου σας λατρεύω..!!